Παπαδοπετράκης, Γρηγόριος

(1828 – 1889). Ιερομόναχος και πατριώτης από τα Σφακιά της Κρήτης. Παρά το μοναχικό του σχήμα, είχε ενεργό ανάμειξη στην εθνική κίνηση του νησιού και, όταν άρχισε η επανάσταση του 1866, πήρε μέρος ως πληρεξούσιος Σφακίων, αντιπρόεδρος της επαναστατικής συνέλευσης και από το 1868 πρόεδρός της. Τον Αύγουστο του 1867 πήγε στην Αθήνα για να συζητήσει με τους πολιτικούς παράγοντες το Κρητικό Ζήτημα. Γύρισε στο νησί και συνέχισε τον αγώνα μέχρι τις 14 Δεκεμβρίου του 1868, οπότε διέλυσε την επαναστατική συνέλευση, θεωρώντας μάταιη τη συνέχιση του αγώνα. Στην επανάσταση του 1878 εξελέγη και πάλι πρόεδρος της επαναστατικής συνέλευσης και στάλθηκε, μαζί με τον Παρθένιο Κελαϊδή, στον Δ. Υψηλάντη, για να του προσφέρει την ηγεμονία της Κρήτης. Επειδή όμως δεν κατορθώθηκε η αυτονόμηση του νησιού, εργάστηκε για τη σύνταξη της σύμβασης της Χαλέπας, με την οποία βελτιώθηκε η θέση των κατοίκων της Κρήτης. Το 1888 έγινε επίσκοπος Ιεράς και Σητείας. Ένα χρόνο αργότερα πέθανε στην Αθήνα. Ο Γ.Π. έχει γράψει αξιόλογα ιστορικά έργα από τα οποία αναφέρουμε τα σπουδαιότερα: Ιστορία των Σφακίων, ήτοι μέρος της κρητικής ιστορίας (1877), Ανδρούλης Κριαράς (1877) και Αγώνες του κλήρου (1879).